آسانسور

تاریخچه آسانسور

در طول تاریخ، بشر همواره در جستجوی راه‌هایی برای تسهیل جابجایی عمودی بوده است. اوایل‌ترین آسانسورها در چین باستان در قرن سوم قبل از میلاد مورد استفاده قرار می‌گرفتند و با استفاده از طناب و قرقره انسان‌ها و بارها را بین طبقات جابجا می‌کردند.

در قرون وسطی، آسانسورها در اروپا در قلعه‌ها و کاخ‌ها رایج شدند و به وسیله نیروی انسانی کار می‌کردند. اولین آسانسور مکانیکی در سال 1853 توسط الیشا اوتیس در ایالات متحده اختراع شد که از یک سیستم قفل ایمنی برای جلوگیری از سقوط کابین در صورت پاره شدن کابل استفاده می‌کرد. این اختراع انقلاب عظیمی در صنعت آسانسور ایجاد کرد و راه را برای استفاده گسترده از آسانسورها در ساختمان‌های مرتفع هموار کرد.

آغاز و تحولات اولیه

آسانسور یا بالابر مکانیکی، وسیله‌ای برای جابه‌جایی عمودی افراد و کالا محسوب می‌شود. ریشه آسانسورها به دوران باستان بازمی‌گردد، زمانی که از نیروی انسان یا حیوانات برای بالا کشیدن بار استفاده می‌شد. با گذشت زمان، آسانسورها تکامل یافتند و در قرن نوزدهم، با ظهور موتورهای بخار و برق، آسانسورهای مدرن، مانند آنهایی که امروزه می‌بینیم، شکل گرفتند.

اولین آسانسور برقی توسط ورنر ون سیمنس در سال 1880 اختراع شد. این آسانسور در نمایشگاه صنعتی برلین به نمایش گذاشته شد و انقلابی در حمل و نقل عمودی ایجاد کرد. پس از آن، توسعه آسانسورها شتاب گرفت و انواع مختلفی از آسانسورها برای کاربردهای گوناگون، از جمله آسانسورهای مسافربری، باربری و بیمارستانی، ساخته شدند.

نقش آسانسور در شهرسازی مدرن

آسانسورها نقش حیاتی در شهرسازی مدرن ایفا می‌کنند و به بلندمرتبه‌سازی و بهره‌وری فضا کمک می‌کنند. با افزایش جمعیت و نیاز به فضای بیشتر، استفاده از آسانسورها امکان ساخت ساختمان‌های مرتفع و متراکم را فراهم می‌کند و در عین حال دسترسی آسان به طبقات بالاتر را امکان‌پذیر می‌سازد. علاوه بر این، آسانسورها حمل و نقل عمودی کارآمد و راحت افراد و کالاها را در داخل ساختمان‌های بزرگ تسهیل می‌کنند، که منجر به بهبود جریان ترافیک و کاهش زمان انتظار می‌شود.

انواع آسانسور بر اساس مکانیزم

آسانسورها بر مبنای مکانیزم محرکه به انواع زیر تقسیم می شوند:

آسانسورهای کششی (تراکشنی): بیشترین کاربرد را در ساختمان های بلند و با ترافیک بالا دارند. در این نوع آسانسور، کابین توسط کابل های فولادی که بر روی فلکه ای متصل به موتور کششی پیچیده شده است، حرکت می کند. فلکه کششی با چرخش الکتروموتور، کابین را به سمت بالا یا پایین هدایت می کند.

آسانسورهای هیدرولیکی: از جک های هیدرولیکی برای حرکت دادن کابین استفاده می کنند. جک های هیدرولیکی به یک مخزن روغن فشار بالا متصل هستند و با فشار روغن به کابین نیرو وارد می کنند و آن را به سمت بالا یا پایین حرکت می دهند. این نوع آسانسورها در ساختمان های کم ارتفاع و با ترافیک پایین تر کاربرد دارند.

آسانسورهای کششی

آسانسورهای کششی یکی از رایج ترین انواع آسانسور بوده و در ساختمانهای بلند و بلند مرتبه استفاده می شوند. این آسانسورها از یک کابین متصل به یک سیستم کششی تشکیل شده است که توسط یک موتور الکتریکی تغذیه می شود. سیستم کششی شامل تعدادی قرقره و کابل است که کابین را به سمت بالا می کشد. آسانسورهای کششی مزایای زیادی دارند، از جمله قابلیت حمل بارهای سنگین، سرعت بالا و قابلیت استفاده در ساختمان‌های بلند و مرتفع.

یک نوع خاص از آسانسورهای کششی، آسانسورهای بدون اتاقک ماشین (MRL) است که در آنها موتور و سیستم کششی در فضای بالای چاه آسانسور قرار می گیرد. این امر فضای قابل استفاده در ساختمان را افزایش می دهد و امکان نصب آسانسور در ساختمان های با فضای محدود را فراهم می کند. آسانسورهای کششی بدون اتاقک ماشین نیز انرژی کمتری مصرف می کنند و هزینه نگهداری کمتری دارند.

اجزا و نحوه عملکرد آسانسورهای کششی

آسانسورهای کششی متداول‌ترین نوع آسانسور هستند و از اجزایی مانند کابین، وزنه تعادل، موتور، گیربکس، ریل و سیم بکسل تشکیل شده‌اند. هنگامی که موتور روشن می‌شود، گیربکس چرخیده و سیم بکسل را حرکت می‌دهد که کابین را بالا می‌برد. وزنه تعادل که به سیم بکسل متصل است، در جهت مخالف کابین حرکت می‌کند و به متعادل کردن بار کمک می‌کند. در آسانسورهای کششی مدرن، سیستم‌های کنترل پیشرفته‌ای وجود دارد که حرکت آسانسور را تنظیم کرده و ایمنی را تضمین می‌کنند.

مزایای آسانسورهای کششی:

آسانسورهای کششی مصرف انرژی پایینی دارند و به دلیل استفاده از سیم بکسل های فولادی، طول عمر بالایی دارند. همچنین، به دلیل حذف سیستم هیدرولیک، خطر نشت روغن و آلودگی محیط زیست در این نوع آسانسورها وجود ندارد. از دیگر مزایای این نوع آسانسورها می توان به هزینه نگهداری پایین، سرعت بالا و حرکت نرم و بدون لرزش اشاره کرد.

معایب آسانسورهای کششی:

فضای مورد نیاز برای نصب آسانسورهای کششی بیشتر از آسانسورهای هیدرولیک است. همچنین، این آسانسورها به دلیل استفاده از موتورخانه در قسمت بالای ساختمان، محدودیت ارتفاع دارند. علاوه بر این، در صورت قطع برق، ممکن است افراد داخل کابین آسانسور محبوس شوند.

آسانسورهای هیدرولیک

آسانسورهای هیدرولیک، نوعی از آسانسورها هستند که از سیستم هیدرولیک برای جابجایی کابین آسانسور استفاده می کنند. در این نوع آسانسورها، یک جک هیدرولیک که توسط روغن یا سیال هیدرولیک تغذیه می شود، کابین آسانسور را بالا می برد و پایین می آورد. اصلی ترین مزیت آسانسورهای هیدرولیک نسبت به آسانسورهای کششی، عدم نیاز آنها به موتورخانه در بالای ساختمان است. این ویژگی، آنها را برای ساختمان های کم ارتفاع و مکان هایی که محدودیت فضای وجود دارد، ایده آل می کند.

اجزای آسانسورهای هیدرولیک:

آسانسورهای هیدرولیک از سیلندری هیدرولیکی، پیستون و یک پمپ قوی تشکیل شده‌اند. سیلندر در زیر شفت آسانسور قرار دارد و پیستون به کابین آسانسور متصل است. پمپ، روغن هیدرولیک را تحت فشار قرار داده و آن را به سیلندر می‌فرستد. فشار روغن هیدرولیک باعث حرکت پیستون و در نتیجه بالا رفتن کابین آسانسور می‌شود.

نحوه عملکرد:

هنگامی که دکمه فراخوان آسانسور فشرده می‌شود، پمپ روشن شده و روغن هیدرولیک را به درون سیلندر پمپاژ می‌کند. فشار روغن هیدرولیک باعث حرکت پیستون و بالا رفتن کابین آسانسور می‌شود. هنگامی که کابین به طبقه مورد نظر می‌رسد، فشار روغن هیدرولیک کاهش می‌یابد و کابین در محل مورد نظر ثابت می‌ماند. برای پایین آوردن کابین، شیر تخلیه باز شده و روغن هیدرولیک از سیلندر خارج می‌شود و کابین به آرامی پایین می‌آید.

مزایا و معایب آسانسورهای هیدرولیک

آسانسورهای هیدرولیک از یک سیلندر و پیستون که از روغن هیدرولیک پر شده اند، استفاده می کنند. این امر آنها را به گزینه ای مناسب برای ساختمان هایی با ترافیک کم تبدیل می کند. آنها همچنین نسبت به سایر انواع آسانسورها مقرون به صرفه تر هستند و هزینه نصب آنها کمتر است. با این حال، آسانسورهای هیدرولیک هنگام استفاده از روغن نشت می کنند و می توانند سر و صدا ایجاد کنند. آنها همچنین کندتر از سایر انواع آسانسورها هستند.

آسانسورهای مغناطیسی

آسانسورهای مغناطیسی از نیروی مغناطیسی برای حرکت بین طبقات استفاده می‌کنند. این آسانسورها بر روی ریل‌های مغناطیسی که در امتداد مسیر حرکت قرار گرفته‌اند، حرکت می‌کنند. یک میدان مغناطیسی قوی قطار را به سمت بالا می‌کشد یا به سمت پایین هل می‌دهد تا بتواند در جهت عمودی حرکت کند.

مزیت اصلی آسانسورهای مغناطیسی این است که نسبت به آسانسورهای معمولی بسیار سریع‌تر و کارآمدتر هستند. همچنین آنها سروصدای کمتری تولید می‌کنند و نیازی به استفاده از روغن یا گریس برای روانکاری قطعات ندارند و همین امر آنها را از نظر نگهداری مقرون به صرفه تر می کند. با این وجود، آسانسورهای مغناطیسی گران‌تر از آسانسورهای معمولی بوده و برای نصب پیچیده‌تر هستند.

اجزا و نحوه عملکرد آسانسورهای مغناطیسی

آسانسورهای مغناطیسی یا ماگلو با استفاده از نیروی مغناطیسی کار می کنند و به جای کابل از آهنربا استفاده می کنند. این نوع آسانسورها دارای سرعت بسیار بالایی هستند و می توانند تا 500 کیلومتر در ساعت حرکت کنند. یکی از مزایای اصلی آسانسورهای مغناطیسی این است که اصطکاک بسیار کمی ایجاد می کنند، که باعث می شود بسیار کارآمد و کم صدا باشند. همچنین، این آسانسورها هیچ گونه آلودگی ایجاد نمی کنند و برای محیط زیست بسیار مناسب هستند.

مزایا و معایب آسانسورهای مغناطیسی

آسانسورهای مغناطیسی یا مگلو، با استفاده از نیروی مغناطیسی حرکت می‌کنند و مزایای بسیاری نسبت به آسانسورهای معمولی دارند. از جمله این مزایا سرعت بسیار بالا، مصرف انرژی پایین، ایجاد صدای کم و عدم نیاز به روغن است. اما در کنار این مزایا، آسانسورهای مگلو معایبی نیز دارند که از آن جمله می‌توان به هزینه ساخت بالا، حساسیت به ناهمواری‌های خط و نیاز به منبع تغذیه بسیار قوی اشاره کرد.

به طور کلی، آسانسورهای مگلو می‌توانند تحولی در حمل و نقل عمودی ایجاد کنند، اما هزینه بالای آن‌ها در حال حاضر استفاده گسترده از آن‌ها را محدود کرده است. با این حال، با پیشرفت‌های تکنولوژیکی، انتظار می‌رود که این آسانسورها در آینده کاربردی‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر شوند.

انواع آسانسور بر اساس کاربرد

آسانسورها را می‌توان بر اساس کاربرد آنها طبقه بندی کرد. متداول‌ترین نوع، آسانسورهای مسافربری است که برای حمل افراد در ساختمان‌های مسکونی، اداری و تجاری استفاده می‌شود. نوع دیگر آسانسورهای باری است که برای جابجایی بار و تجهیزات در انبارها، کارخانه‌ها و سایر محیط‌های صنعتی استفاده می‌شود.

برای کاربردهای خاص، انواع تخصصی آسانسور نیز وجود دارد. آسانسورهای بیمارستانی طوری طراحی شده‌اند که بیماران، کارکنان و تجهیزات پزشکی را در بیمارستان‌ها و سایر مراکز پزشکی جابجا کنند. آسانسورهای خودرو برای حمل وسایل نقلیه در پارکینگ‌ها و سایر ساختمان‌های چند طبقه استفاده می‌شوند. آسانسورهای پانوراما با دیواره‌های شیشه‌ای خود منظره‌ای پانوراما از فضای بیرون را ارائه می‌دهند و معمولاً در ساختمان‌های مرتفع و مراکز خرید استفاده می‌شوند.

آسانسورهای مسکونی

آسانسورهای مسکونی برای جابه‌جایی افراد و کالاها بین طبقات ساختمان‌های مسکونی طراحی شده‌اند. این آسانسورها معمولاً ظرفیت محدودی دارند (معمولاً حداکثر 6 نفر) و سرعت نسبتاً پایینی دارند. آسانسورهای مسکونی معمولاً از سیستم محرکه کششی یا هیدرولیکی استفاده می‌کنند و دارای ویژگی‌های ایمنی مانند ترمز اضطراری و سوئیچ‌های محدود کننده هستند.

تجهیزات داخلی آسانسورهای مسکونی معمولاً برای ایجاد فضایی راحت و دعوت کننده طراحی شده است. دیواره‌ها اغلب با مواد لوکس مانند چوب، سنگ مرمر یا استیل ضد زنگ پوشانده می‌شوند، و کفپوش ممکن است از موکت، کاشی یا لمینت باشد. سقف معمولاً دارای چراغ‌های تعبیه شده و سیستم صوتی برای پخش موسیقی یا اطلاعیه‌ها است. دکمه‌های احضار و نشانگرهای طبقه معمولاً در یک صفحه کنترل در دسترس هستند که استفاده از آسانسور را آسان و راحت می‌کند.

آسانسورهای تجاری و اداری

آسانسورهای تجاری و اداری که به آنها آسانسورهای عمومی یا نفربر نیز گفته می شود، برای حمل و نقل ایمن و راحت افراد در ساختمان های تجاری، اداری و عمومی طراحی شده اند. این آسانسورها با ظرفیت های مختلف، از چند نفر تا چند ده نفر، و سرعت های متغیر، بسته به ارتفاع ساختمان و نیازهای آن ارائه می شوند. کاربری آسان، ایمنی بالا، قابلیت اطمینان و دوام از ویژگی های اصلی آسانسورهای تجاری و اداری است که آنها را برای استفاده در ساختمان های شلوغ و پر رفت و آمد ایده آل می کند.

آسانسورهای صنعتی

آسانسورهای صنعتی، به دلیل قابلیت حمل و جابجایی بارهای سنگین با وزن‌های مختلف و امکان جابجایی بین طابق‌های مختلف ساختمان، در صنایع مختلف کاربردهای فراوانی دارند. این آسانسورها با توجه به ظرفیت باربری، تعداد نفرات قابل حمل، ابعاد کابین و نوع سازه آن دسته بندی می‌شوند. نکته مهم در انتخاب نوع مناسب آسانسور صنعتی، توجه به شرایط اقلیمی و موقعیت جغرافیایی، میزان تردد و بار قابل حمل و شرایط فنی محل نصب آن است.

اجزای اصلی آسانسور

اجزای اصلی آسانسور شامل سیستم محرکه، سیستم کنترل، کابین، درب ها و چاهک است. سیستم محرکه با موتور و تجهیزات گیربکس، آسانسور را به حرکت در می آورد. سیستم کنترل شامل بردهای مدار چاپی، رله ها و سنسورهایی است که عملکردهای آسانسور را کنترل می کند. کابین فضای مسافران است که توسط درب های اتوماتیک باز و بسته می شود. چاهک فضایی است که آسانسور در آن حرکت می کند و معمولاً توسط دیواره های بتنی یا فلزی احاطه شده است.

موتور آسانسور

موتور آسانسور از اجزای اصلی آسانسور است که وظیفه حرکت کابین آسانسور را بر عهده دارد. انواع مختلفی از موتورهای آسانسور وجود دارد که متداول ترین آنها موتورهای گیربکس و بدون گیربکس هستند. موتورهای گیربکس از یک گیربکس برای کاهش سرعت و افزایش گشتاور استفاده می کنند، در حالی که موتورهای بدون گیربکس مستقیماً به شفت درایو متصل می شوند. انتخاب نوع موتور آسانسور به عوامل مختلفی از جمله ظرفیت آسانسور، ارتفاع ساختمان و سرعت مورد نیاز بستگی دارد.

تابلو فرمان آسانسور

تابلو فرمان آسانسور مغز متفکر آسانسور است که وظیفه کنترل و هماهنگی تمامی اجزای آسانسور را بر عهده دارد. این تابلو شامل مدارهای الکتریکی، بردهای الکترونیکی و سایر قطعاتی است که با دریافت اطلاعات از سنسورها و کلیدها، دستورات لازم را به موتور، ترمز، درب و سایر اجزا ارسال می کند و ضمن حصول ایمنی در عملکرد آسانسور، هماهنگی لازم را بین آنها ایجاد می نماید.

انواع مختلفی از تابلوهای فرمان آسانسور وجود دارد که براساس ظرفیت، سرعت، نوع موتور و کاربرد آسانسور طراحی و تولید می شوند. انتخاب نوع مناسب تابلو فرمان آسانسور از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا عملکرد صحیح و ایمن آسانسور به طور مستقیم به کیفیت و کارایی آن بستگی دارد. تابلوهای فرمان آسانسور معمولا در اتاقک کنترل آسانسور یا نزدیک به آن نصب می شوند و علاوه بر کنترل و هماهنگی عملکرد آسانسور، وظیفه نمایش وضعیت آسانسور، عیب یابی و ثبت خطاها را نیز بر عهده دارند.

کابین آسانسور

کابین آسانسور، محفظه ای در آسانسور است که مسافران را حمل می کند. کابین آسانسور معمولاً از فولاد یا آلومینیوم ساخته شده و دارای چهار دیواره، یک کف و یک سقف است. درهای کابین آسانسور معمولاً از جنس شیشه یا فلز هستند و دارای قفل ایمنی هستند تا از باز شدن درها در حین حرکت آسانسور جلوگیری شود. کابین آسانسور همچنین دارای سیستم تهویه برای تامین هوای تازه برای مسافران است.

کابین آسانسور از طریق یک سیستم تعلیق به قاب آسانسور متصل می شود که امکان حرکت عمودی کابین را فراهم می کند. سیستم تعلیق معمولاً از طناب فولادی یا زنجیر تشکیل شده است که به یک موتور الکتریکی متصل است. موتور الکتریکی کابین آسانسور را به سمت بالا و پایین حرکت می دهد. کابین آسانسور همچنین دارای یک سیستم کنترل است که برای تنظیم سرعت و موقعیت کابین استفاده می شود.

درب آسانسور

درب آسانسور یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن است که وظیفه تامین ایمنی و راحتی مسافران را برعهده دارد. انواع مختلفی از درب آسانسور وجود دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. رایج‌ترین نوع درب آسانسور، درب اتوماتیک است که با استفاده از موتور باز و بسته می‌شود. این نوع درب ایمن، راحت و مناسب برای استفاده در ساختمان‌های شلوغ می‌باشد. درب‌های نیمه‌اتوماتیک نیز موجود هستند که برای باز شدن نیاز به فشار دادن دکمه دارند، اما برای بسته شدن به صورت اتوماتیک عمل می‌کنند. درب‌های دستی نیز وجود دارند که به صورت دستی باز و بسته می‌شوند و اغلب در ساختمان‌های قدیمی‌تر یافت می‌شوند.

استانداردها و ایمنی آسانسور

استانداردها و ایمنی آسانسور از جنبه های حیاتی طراحی، نصب و نگهداری آسانسورها هستند. استانداردهای ملی و بین المللی برای اطمینان از ایمن بودن آسانسورها برای استفاده عمومی تعیین شده اند. این استانداردها شامل الزامات مربوط به طراحی، ساخت، نصب، بازرسی و نگهداری آسانسورها می شوند.

رعایت این استانداردها تضمین می کند که آسانسورها عملکرد صحیحی داشته باشند، ایمن باشند و خطرات بالقوه برای کاربران را به حداقل برسانند. سیستم های ایمنی آسانسور، مانند ترمزهای اضطراری، درها و قفل های بین قفل، طراحی شده اند تا در صورت بروز نقص، از آسیب به کاربران محافظت کنند. بازرسی های منظم، تعمیر و نگهداری مناسب، عناصر حیاتی تضمین ایمنی مداوم آسانسورها هستند.

استانداردهای ملی و بین المللی

استانداردهای ملی و بین المللی به عنوان معیارها و دستورالعمل هایی شناخته می شوند که به منظور تضمین کیفیت، ایمنی و عملکرد بهینه آسانسورها تدوین و اجرا می شوند. این استانداردها توسط سازمان ها و نهادهای تخصصی مانند سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و کمیته بین المللی استاندارد آسانسور (ISO/TC 178) تعیین و بازبینی می شوند.

استانداردهای ملی و بین المللی الزامات مختلفی را در زمینه های مختلف آسانسور پوشش می دهند، از جمله طراحی و ساخت، نصب، راه اندازی، بهره برداری، نگهداری و بازرسی. این استانداردها به گونه ای تدوین شده اند که ایمنی سرنشینان، کارکنان تعمیر و نگهداری و سایر افراد مرتبط با آسانسور را تضمین کنند. علاوه بر این، استانداردها به تولیدکنندگان و پیمانکاران آسانسور اطمینان می دهند که محصولات و خدمات آنها مطابق با الزامات ایمنی و عملکردی است.

نکات ایمنی در استفاده از آسانسور

به منظور حفظ ایمنی در هنگام استفاده از آسانسور، رعایت نکات زیر ضروری است:

قبل از ورود به آسانسور، مطمئن شوید که کابین تراز است و فضای کافی برای سوارشدن شما وجود دارد. از فشار آوردن به درب ها یا تلاش برای باز کردن آن ها در هنگام حرکت کابین خودداری کنید. ظرفیت مجاز آسانسور را رعایت کنید و از اضافه بار خودداری نمایید. در داخل کابین، از دویدن یا پریدن اجتناب کنید و آن را تکان ندهید. در صورت بروز هرگونه مشکل فنی یا احساس ناراحتی، دکمه آلارم را فشار دهید و منتظر کمک بمانید.

آسانسور در ایران

آسانسورها در ایران از دهه 1300 شمسی مورد استفاده قرار گرفتند. اولین آسانسور در ایران در سال 1308 شمسی در ساختمان شهرداری تهران نصب شد. در دهه های بعد، استفاده از آسانسورها در ایران گسترش یافت و در حال حاضر در اکثر ساختمان های مرتفع و تجاری از آسانسور استفاده می شود. صنعت آسانسور ایران در سال های اخیر رشد قابل توجهی داشته و شرکت های ایرانی توانسته اند به دانش فنی و تکنولوژی ساخت آسانسورهای ایمن و باکیفیت دست یابند.

آسانسورها در ایران به دلیل تعدد طبقات و ارتفاع زیاد ساختمان ها، از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در حال حاضر، بلندترین آسانسورهای ایران در برج میلاد تهران قرار دارند که با ارتفاع 435 متر، دارای 7 آسانسور نفربر و یک آسانسور باربر هستند. علاوه بر این، آسانسورهای پانورامیک نیز در برخی از ساختمان های مرتفع و اماکن گردشگری نصب شده اند که چشم انداز زیبایی از شهر را به مسافران ارائه می دهند.

تاریخچه ورود آسانسور به ایران

در دهه ۱۲۷۰ شمسی، اولین آسانسور وارد ایران شد. این آسانسور برای قصر یاقوت (کاخ گلستان فعلی) خریداری شده بود. این آسانسور دارای ظرفیت حمل ۶ نفر و سرعت یک متر بر ثانیه بود. در دهه‌های بعد، به تدریج استفاده از آسانسور در ساختمان‌های بلند تهران و دیگر شهرهای بزرگ کشور رواج یافت. امروزه، آسانسور جزء جدایی‌ناپذیر اکثر ساختمان‌های چندطبقه است.

اولین کارخانه تولید آسانسور در ایران در سال ۱۳۵۰ توسط شرکت اُتیس در شهر تهران تأسیس شد. در حال حاضر، چندین شرکت داخلی و خارجی در زمینه تولید و نصب آسانسور در ایران فعالیت می‌کنند. صنعت آسانسور در ایران از پیشرفت چشمگیری برخوردار بوده و امروزه آسانسورهای ساخت ایران به کشورهای دیگر نیز صادر می‌شود.

وضعیت فعلی صنعت آسانسور در ایران

صنعت آسانسور در ایران با وجود پیشرفت های قابل توجهی که در سال های اخیر داشته، همچنان با چالش های متعددی روبرو است. از جمله این چالش ها می توان به پایین بودن کیفیت تولیدات داخلی، کمبود قطعات باکیفیت، افزایش هزینه های تولید و عدم وجود استانداردهای کافی اشاره کرد. در نتیجه این چالش ها، قیمت تمام شده آسانسورهای ایرانی بالا رفته و بازار این صنعت را برای محصولات وارداتی فراهم کرده است.

در حال حاضر حدود 70 درصد سهم بازار آسانسور در ایران در اختیار شرکت های خارجی است. این در حالی است که صنعت آسانسور ایران ظرفیت قابل توجهی برای رشد و توسعه دارد. با توجه به جمعیت 80 میلیونی کشور و نیاز روزافزون به ساختمان های مرتفع، تقاضا برای آسانسور در ایران به طور مداوم در حال افزایش است. بنابراین، برای بهره مندی از این بازار بزرگ، لازم است که صنعت آسانسور ایران بر چالش های خود فائق آمده و کیفیت تولیدات خود را ارتقاء دهد.

سوالات متداول

سوال 1: آسانسور چیست؟

پاسخ: 1. آسانسور دستگاهی است که برای حمل افراد و بارها بین طبقات مختلف یک ساختمان استفاده می‌شود.

سوال 2: انواع آسانسور کدامند؟

پاسخ: آسانسورهای هیدرولیکی آسانسورهای برقی آسانسورهای مغناطیسی

سوال 3: چگونه از آسانسور استفاده کنیم؟

پاسخ: ابتدا دکمه مربوط به طبقه مورد نظر را فشار دهید. منتظر بمانید تا آسانسور برسد. وارد آسانسور شوید. دکمه مربوط به طبقه مورد نظر را دوباره فشار دهید. پس از رسیدن به طبقه مورد نظر، از آسانسور خارج شوید.

سوال 4: قوانین ایمنی آسانسور چیست؟

پاسخ: از آسانسورهای بدون مجوز یا در شرایط نامناسب استفاده نکنید. بیش از ظرفیت مجاز سوار آسانسور نشوید. هنگام باز و بسته شدن درها به آن ها نزدیک نشوید. دکمه های را فشار ندهید و از حرکات ناگهانی خودداری کنید. هنگام بروز هرگونه مشکل، دکمه زنگ را فشار داده و با اوپراتور تماس بگیرید. در صورت آتش سوزی، آسانسور را ترک کرده و از پله ها استفاده کنید.

سوال 5: در صورت گیر کردن در آسانسور چه باید کرد؟

پاسخ: آرام بمانید و با کسی تماس بگیرید. دکمه زنگ اضطراری را فشار دهید یا با تلفن همراه خود تماس بگیرید. از بالا و پایین پریدن یا فشار دادن دکمه ها به طور مکرر خودداری کنید.